Polski tartan

Bardzo mi się spodobał ten pomysł. W Szkocji od XIX w. projektuje się tartany - kraciaste wzory wełnianych tkanin, wykorzystywanych do szycia kiltów - dla różnych klanów i organizacji. Swojego tartanu, i to bardzo ładnego tartanu, doczekali się też mieszkający w Szkocji Polacy.

Związki szkocko-polskie datują się na wiek XV, gdy wielu szkockich kupców zakładało swoje kantory w polskim Gdańsku. W XVII w. wielu Szkotów walczyło za Polskę ze Szwedami. Oblicza się też, że w wieku XVIII mieszkało w Rzeczpospolitej około 30 tys. Szkotów. Wiele szkockich rodów zaadoptowały polskie rody szlacheckie. To wręcz żart, ale w Szkocji chodzą słuchy, że nasz Lech Wałęsa to tak naprawdę Lachlan Wallace (legenda, którą można włożyć do jednego worka z pogłoską o "prawdziwym" nazwisku Wałęsy jako Lejba Kohne).

Polacy pojawili się w Szkocji w większych ilościach dopiero w czasach II wojny światowej. Teraz w Edynburgu, Glasgow, ale nawet w małych miastach jak Fort William spotyka się całe masy młodych polaków z tej ostatniej emigracji - emigracji zarobkowej po wejściu Polski do Unii Europejskiej. To właśnie dla starej i młodszej emigracji zaprojektowano polski tartan. Łączy on (patrz wyżej) kolory flag szkockiej i polskiej. Polski tartan jest zarejestrowany w Scottish Tartans World Register jako nr 3156.

Szkoci traktują kilt (szkocką męską "spódniczkę") jak my traktujemy elegancki garnitur. Wesela, uroczystości rodzinne, święta kościelne i różne inne okazje są sposobnością do włożenia swojego kiltu. Dobrze, że Polacy w Szkocji mają wreszcie swój narodowy tartan. Gdybym miał się kiedyś dorobić własnego kiltu (wydatek około 2000 zł) to na pewno wybiorę sobie ten właśnie tartan. Podoba mi się.