Z powrotem

Już od dawna miałem dość tej mętnej wody, która niosła mnie bezwolnego ku znanej mecie. Jeśli próbowałem co jakiś czas wyłączyć moją łódź z szalonej gonitwy, to nie dlatego, bym chciał odwlec kres podróży - pragnąłem po prostu zawrócić, raz jeszcze zanurzyć dłoń w chłodnym, rwącym nurcie, raz jeszcze nasycić wzrok soczystymi barwami, jakie nas otaczały na początku drogi, odnaleźć dźwięki, obrazy, zapachy, które cichły, blakły i wietrzały w mej niedoskonałej, choć widocznie trwalszej niż u innych, pamięci. Chciałem na chwilę chociaż znaleźć się tam, gdzie sny miały realność jawy, a jawa zwiewność snu, gdzie wszystko posiadało urok niespodzianki i moc olśnienia, gdzie zadziwiały, budziły zachwyt lub niepokój najprostsze rzeczy pod słońcem: kolorowy kamyk, przezroczystość wody, ogromne oczy sowy. Słowem - chciałem wrócić do źródła.

Dla większości moich towarzyszy podróży było to niezrozumiałe. Parli naprzód w zapamiętaniu, nie oglądając się za siebie, jednakowo obojętni wobec wszystkiego, co nie było "tu i teraz". Kto nie miał żagla, zastępował je prześcieradłem, chustą, strzępem szmaty. Wiosłowano deskami, łopatami lub po prostu gołymi rękami. Burty tłukły o siebie, zderzały się z trzaskiem, łodzie pękały i rozsypywały się na kawałki. Nie zatrzymując się, klecono naprędce ze szczątków prowizoryczne tratwy. Wyścig trwał [Zbigniew Batko, Z powrotem, "Prolog", Iskry 1984, str. 7].

Marzyłem o tej książce. Miałem ją kiedyś, ale zanim przeczytałem, pożyczyłem i zginęła... Dziś znalazłem ją z osiedlowej bibliotece. Jestem pierwszym czytającym ten egzemplarz od... 1984 r. Jestem w ogóle pierwszym czytającym tę właśnie książkę - wspaniałą alegorię ludzkiego życia w połowie drogi ku ziemskiemu kresowi. Ilustrował ją mistrz Stasys Eidrigevičius, a jej autorem jest znany tłumacz, Zbigniew Batko. Dedykowana jest "Byłym dzieciom". Ta książka to skarb! Jeżeli ktoś ją ma i chciałby mi sprezentować lub sprzedać do 50,- zł będę bardzo wdzięczny...