Wracam na mojego biednego, porzuconego bloga... Obiecuję, że to tutaj - a nie na Facebooku - znajdą się te bardziej przemyślane i dopracowane wpisy...
Mój
przydomek - apelido - które otrzymałem od trenera capoeiry już dwa lata
temu, to Viajante (czyt. wiażanczi) czyli 'Podróżnik'. Bardzo ciekawa,
bo wiążąca się trochę z Tolkienem, jest etymologia tego słowa
(oczywiście u mnie wszystko musi się kojarzyć albo z Tolkienem, albo z
religią, albo z capoeirą ).
Słowo występuje w językach romańskich jako wł. viaggiante, hiszp. i port. viajante itd. Pochodzi od określenia podróży (np. hiszp. i port. viaje) + przyrostka osobowego -ante.
Samo viaje 'podróż' poprzez prowansalskie viatge (starofranc. veiage, fr. i ang. voyage) pochodzi od łacińskiego viatĭcum 'zaopatrzenie na podróż' (= sindarińskie lembas 'podróżny-chleb' [sic!], polskie wiatyk - słowo to miało też religijne znaczenie jako Komunia Święta), a w łacinie średniowiecznej 'podróż'. Sam przymiotnik łaciński viatĭcus, -a, -um 'podróżny' pochodzi od słowa via 'droga'.
Słowo występuje w językach romańskich jako wł. viaggiante, hiszp. i port. viajante itd. Pochodzi od określenia podróży (np. hiszp. i port. viaje) + przyrostka osobowego -ante.
Samo viaje 'podróż' poprzez prowansalskie viatge (starofranc. veiage, fr. i ang. voyage) pochodzi od łacińskiego viatĭcum 'zaopatrzenie na podróż' (= sindarińskie lembas 'podróżny-chleb' [sic!], polskie wiatyk - słowo to miało też religijne znaczenie jako Komunia Święta), a w łacinie średniowiecznej 'podróż'. Sam przymiotnik łaciński viatĭcus, -a, -um 'podróżny' pochodzi od słowa via 'droga'.
Komentarze
Prześlij komentarz